Ślady przeszłości, czyli zapiski nie tylko kronikarzy parafialnych

Ciekawostki  

W roku Jubileuszu Chrześcijaństwa Polski , w 1050 rocznicę Chrztu Polski, wspomnijmy czas milenijnych uroczystości z 1966r.: „Delegacja z parafii była na milenijnych uroczystościach w Gorzowie. W całej Polsce, w każdej diecezji odbywały się uroczystości milenijne chrześcijaństwa w Polsce. Władze cywilne na przekór kościołowi urządzały uroczystości państwowe, utrudniając przejazdom wiernych. Zabroniono O. św.  Pawłowi VI wjazdu do Polski, również tysiącom pielgrzymom rodaków z zagranicy. Był to skandal międzynarodowy niesłychany – bo Indie i Palestyna Ojca Św. witały.”  (Kronika kościoła w Nowym Kramsku, ks. I. Karolewski). 

Ksiądz Jan Ingacy Węclewicz 

Parafia nowokramska może poszczycić się wieloma duchownymi, którzy tworzyli jej historię. Współcześnie odwołujemy się najczęściej do postaci związanych z walką o polskość od czasów rozbiorów Polski po uzyskanie wolności i powrót Nowego Kramska do Macierzy (luty 1945 r.). Tymczasem wcześniejsza historia parafii kryje wiele ciekawostek i zacnego postępowania proboszczów. Dzięki pewnemu splotowi wydarzeń ożywa postać proboszcza z dziewiętnastego wieku – ks. Jana Ignacego Węclewicza.  Jego potomkowie szukając informacji, dali sygnał do odkurzenia informacji nt. działalności Księdza. Poproszony o pomoc historyk, którego korzenie sięgają Kramska – p. Krzysztof Benyskiewicz, przekazał nam garść informacji.

Jeśli ktoś czytający mógłby uzupełnić, prosimy o kontakt: wima1@ont.eu

„Ignacy Jan Węclewicz ur. 30 stycznia 1794 w Stęszewie (istnieje także źródło donoszące, że był rodem z Opalenicy).  W kwietniu 1812 roku wstąpił do klasztoru w Obrze, święcenia (śluby zakonne) przyjął we wrześniu 1818, w 1822 roku został wikarym (komendarzem) w Nowym Kramsku.

Ks. Węclewicz został następcą Mroczkiewicza, najpierw jako wikary, bo nie było zgody na odejście Mroczkiewicza. Dopiero po piśmie tegoż, który pisał do biskupa, że „dłużej już wytrzymać nie może, ani nie jest w stanie” w Kramsku (po 36 latach posługi), delegowano Węclewicza.  W 1825 roku planowano przeniesienie Węclewicza z Kramska na miejsce zmarłego A. Kędzierzyńskiego. Wówczas Piotr Cichy i Łukasz Mirek napisali pismo do władz kościelnych („osierociałością dotknięci”), by nie przenosić Węclewicza. I został.

Węclewicz zmarł w Kramsku 17 lipca 1862 r. jako komendarz. Należał do ostatnich trzech zakonników w Obrze po jego kasacji.

Ważniejsze dokonania w Nowym Kramsku:

– w 1843 roku zlecił odlanie wielkiego dzwonu

– w 1849 zapłacił z własnej kasy za pozytyw

– w 1855 r. miała zostać wystawiona wieża murowana i założony zegar na wieży kościelnej

– w 1858 r. wystawił plebanię kosztem państwa (bez udziału parafian)

– w 1859 r. kupił nowe organy  za własne pieniądze

– dokonał też kilkunastu mniejszych zakupów na rzecz kościoła (krzyże, krucyfiksy, chorągwie itp.).” Krzysztof Benyskiewicz, UZ, 2017r.

 

Ciekawy artykuł o księdzu znajdziemy na stronie: http://babimojszczyzna.pl/wp-content/uploads/2017/05/50-lat-TMZB.pdf w  publikacji Towarzystwa Miłośników Ziemi Babimojskiej s.81-82,